Kaart (cartografie) - Purmerend (Gemeente Purmerend)

Purmerend is een stad in de regio Waterland in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Het is de hoofdstad van de gelijknamige gemeente Purmerend. De stad had op 1 januari 2020 een inwonertal van 81.249 (bron: CBS). De plaats maakte als groeikern vanaf de jaren 60 een stormachtige groei door.

Op de locatie van het tegenwoordige Purmerend bevond zich al aan het eind van de 12e eeuw een kleine oevermarktnederzetting. Het dorp kwam tot bloei als binnenlands verkeersknooppunt nadat rond 1310 de noordelijk gelegen doorvaart tussen de Purmer- en de Beemstermeer binnen de bedijking van de Overwheerse Polder was komen te liggen, en was afgesloten. Bij Purmerend werd een oude verkavelingssloot tussen de Waterlandse Zeedijk en het nieuw ingedijkte gebied uitgediept en verbreed als doorvaart tussen de meren (de Where). In 1392 was in Purmerend een klooster gesticht, het latere St. Ursulaconvent op de westzijde van de huidige Koemarkt.

Nadat de Amsterdamse financier, en graaflijk tresorier Willem Eggert in 1410 door graaf Willem VI verheven was tot heer van de nieuwe Hoge heerlijkheid van Purmerend, Purmerland en Ilpendam, groeide de plaats uit tot stad. Eggert kreeg toestemming in Purmerend een slot te bouwen, Slot Purmersteijn. Daarnaast werd in deze jaren een 60 bij 80 roeden tellend stadsplan uitgelegd, naar het voorbeeld van Edam in 1357 en Monnickendam in 1404. Graaf Willem VI overleed in mei 1417. Zijn regiem had exclusief gesteund op de Hoekse partij onder de Hollandse edelen en steden. De Kabeljauwse partij maakte zich op om het verloren terrein terug te winnen. Er brak een hevige machtsstrijd uit, waarbij de Hoeken de opvolging van Willem VI zijn dochter Jacoba steunden, en de Kabeljauwen diens broer Jan van Beieren. Willem Eggert, een Hoeks partijganger, overleed in juli 1417, nauwelijks twee maanden na de dood van Willem VI. Zijn zoon Jan Eggert werd geïnstalleerd als heer van Purmerend, maar hij vreesde voor zijn leven, en nam de wijk naar Gent. Hij verkocht de Purmerheerlijkheid aan zijn zwager Gerrit van Zijl, maar nadat de Kabeljauwse partij het overwicht verwierf, werd Purmerend in 1423 geconfisqueerd door Jan van Beieren. Edam en Monnickendam kregen opdracht het slot af te breken, maar daar kwam het niet van. Waarschijnlijk zijn wel wat sloopwerkzaamheden verricht, maar in 1423 benoemde Jan van Beieren zijn zoon Jan de Bastaard tot heer van Purmerend. Het slot werd op diens kosten hersteld.

In 1428 werd Gerrit van Zijl in het kader van de 'Zoen van Delft' in het bezit van de heerlijkheid hersteld, maar in 1439 was hij genoodzaakt het te verkopen. De Purmerheerlijkheid werd eigendom van het adellijke geslacht Van Montfoort. In 1484 kwam Purmerend in bezit van Jan III van Egmont. Hij en zijn nazaten bleven in het bezit van de heerlijkheid tot in 1568 Purmerends laatste heer Lamoraal van Egmont op last van de hertog van Alva werd geëxecuteerd, en de Purmerheerlijkheid geconfisqueerd. Op 23 juli 1519 verwoest een stadsbrand een groot deel van de stad. In 1572 werd Purmerend ingenomen door Diederik Sonoy, waarbij het St. Ursulaklooster vernietigd werd. In 1582 werd Purmerend onteigend door de Staten van Holland. De stad werd formeel aan de Hollandse graaflijkheid gehecht, en kreeg als graaflijke stad zitting en stemrecht in de Staten van Holland.

Vanaf 1434 werd Purmerend in officiële documenten als stad omschreven, maar pas onder Jan van Egmond kreeg het in 1484 een bestuursinrichting die de vergelijking met de stadsrechten van de graaflijke steden kon doorstaan. De kastelein of hoofdofficier van het slot Purmerstein, voor 1568 de vertegenwoordiger van Van Egmond, behield echter een prominente positie in het lokaal bestuur. Na het droogleggen van de Beemster en de Wormer, werd hij bovendien baljuw van deze nieuwe droogmakerijen. In de periode 1669-1729 werd het ambt vervuld door drie generaties uit het Amsterdamse patriciërsgeslacht Van Ruytenburg. Het slot werd in 1741 gesloopt, naar verluidt omdat het bouwvallig was, maar in feite omdat het stadsbestuur de machtspositie van de hoofdofficier in het lokaal bestuur wilde inperken.

Purmerend verkreeg in 1484 marktrecht, maar tot het droogmaken van de meren rond de stad in de jaren 1607-1625, was de zeevaart en visserij de belangrijkste bron van bestaan. Daarna groeide Purmerend uit tot een bloeiend marktstadje met twee jaarmarkten en een weekmarkt, dat dreef op de handel in kaas en vee. Daarnaast telde Purmerend in de 18e eeuw diverse bedrijven, drie brouwerijen, twee jeneverstokerijen, een buskruitmolen, een terpentijnstokerij, beide in het bezit van Jan Frederik Berewout, een zeepziederij, een azijnmakerij, een touwslagerij, een scheepstimmerwerf en drie zaag- en meelmolens.

Tijdens de Stormvloed van 1916 stonden de straten van de stad vol water.

Na 1960 is de bevolking gegroeid van ongeveer 10.000 naar ongeveer 80.000 inwoners. De stad ligt gunstig ten opzichte van Amsterdam, waar veel inwoners, vaak voormalige inwoners van de hoofdstad, werken.

Purmerend noemt zich al jarenlang Marktstad, maar was in 2003 ook 'Kermisstad van Nederland'. Naast de kermis is Purmerend vooral bekend om zijn (vee-)markten. Na de vele veeziekten tussen 1995 en 2001 is de koeien- en schapenmarkt in de open lucht niet meer toegestaan. De veemarkt is daarom verplaatst van het centrum (de Koemarkt) naar het industrieterrein en overgegaan in private handen.

Gerrit Komrij beschreef het moderne Nederland in zijn architectuurkritiek 'Het Boze Oog' (1983) als volgt: